ย๊าฮูกกกกก สวัสดีค่ะทุกคน คินาริ โฮคุเองค่ะ !!

ทุกคนคงคาดหวังว่าจะมีเรื่องราวแฟนตาซี แบบว่า … เวทมนตร์ เมืองลึกลับ

หรือว่าอุปกรณ์ที่ทำให้กาลเวลาและมิติแตกเป็นเสี่ยง ๆ ใช่มั้ยคะ ?

ขอบอกเลยว่า ไม่มีค่ะ ! ฮ่า ๆๆ  แต่อย่าเพิ่งหยุดอ่าน หรือฟังเรื่องราวนี้นะคะ

ถึงแม้ว่า อาจจะไม่ได้มีอะไรอลังการมากมาย โฮคุคิดว่า เรื่องราวปกติในชีวิตประจำวันนี่ก็ … 

เป็นเรื่องที่สนุกเหมือนกันนะคะ ลองเปิดใจรับฟัง เรื่องราวของโฮคุกันสักนิดนะคะะะะะ

 

เอาล่ะ เริ่มยังไงดี …

โฮคุ เป็นลูกสาวคนเดียวของ คุณพ่อ ศ.ดร. คินาริ ทัตสึ และ คุณแม่ คินาริ โทมิ

จริง ๆ แล้วมีคำนำหน้าด้วยนะคะ แต่ว่า ยาวกว่าคุณพ่ออีกค่ะ จำไม่ได้จริงๆ

ทั้งสองทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ ซึ่งโฮคุเองก็ไม่ได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับงานของท่านมากหรอกนะคะ

แล้วก็ไม่ได้ถามเยอะด้วย รู้แค่ว่า ไปทำงานตอนเช้า กลับตอนเย็น มีรถมารับมาส่งทุกวัน

แค่นั้นเลยค่ะ

 

ก็อย่างที่เห็นนะคะ เปิดมาแบบนี้แล้ว เรื่องราวน่าจะเป็นการที่ถูกครอบครัวกดดัน

เพราะเป็นลูกคนเดียว และพ่อแม่ทำธุรกิจใหญ่ใช่ไหมคะ ใช่ค่ะ !! นั่นแหละค่ะเรื่องราวของโฮคุ 

 

โฮคุเติบโตขึ้นมาท่ามกลางผู้คนมากมาย และโอกาสที่หยิบยื่นมาให้

เพียงแต่ต้องแลกกับการที่โฮคุจะต้องทำตามความต้องการ

และกฎระเบียบของที่บ้านค่อนข้างเยอะ ทำให้ไม่ค่อยรู้สึกว่าเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่ค่ะ

อย่างเรื่องที่เข้าใจได้ง่าย และค่อนข้างฝังใจกับโฮคุ ก็คือเรื่องของการแต่งตัว

โฮคุน่ะ ก็เป็นผู้หญิงนะ บางครั้งก็อยากใส่เสื้อผ้าน่ารัก ๆ แบบที่เด็กคนอื่นใส่กัน

แต่ว่าตั้งแต่จำความได้ โฮคุก็ใส่แต่สูทเท่ ๆ และแต่งตัวเนี๊ยบ ๆ มาโดยตลอดเลยล่ะค่ะ 

พอหาเวลาได้ และที่บ้านลองจับแต่งตัวแบบเด็กผู้หญิงน่ารัก ๆ บ้าง เลยไม่ค่อยชิน

แต่ไม่เป็นไรค่ะ นั่นเป็นเพียงเรื่องราวเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้น

และเป็นเรื่องราวที่โฮคุจะไม่ลืมเลยล่ะค่ะ !! (ฮึบไว้)

 

หลังจากนั้นเราก็มีการทะเลาะกันที่ค่อนข้างหนักอยู่พอควรค่ะ

โฮคุคิดว่า บางครั้งเราก็อยากเดินตามเส้นทางชีวิตที่เราเลือกเองได้ มันอาจจะมีผิดพลาดบ้าง

ไม่เป็นอย่างที่เราตั้งใจบ้าง แต่เราก็ได้เลือก และเรียนรู้ไปกับมันด้วยตัวเองนะคะ

แต่ทางบ้านไม่ได้มองแบบนั้น ทุกคนอยากให้โฮคุเป็นในสิ่งที่พวกเขาคิดว่าดีกับโฮคุ

ถึงแม้โฮคุจะไม่ชอบมันก็ตาม เราไม่คุยกันเป็นอาทิตย์เลยค่ะ

 

สุดท้ายโฮคุก็เลือกที่จะออกมาอยู่หอคนเดียว ใกล้ ๆ กับโรงเรียน จะได้ไปเรียนได้ง่าย

ไม่ต้องเสียค่าเดินทาง แล้วก็ยังอยู่ใกล้กับที่ทำงานพาร์ทไทม์ของโฮคุด้วยล่ะ ประหยัดเงิน

แถมยังได้ทำงานหาเงินมาจัดการเรื่องความเป็นอยู่ของตัวเองด้วย

 

หอที่โฮคุอยู่ก็ได้อยู่ในราคาพิเศษด้วย เพราะว่าคุณเจ้าของหอใจดีมาก ๆ เห็นว่าโฮคุยังเด็ก

ออกมาอยู่ตัวคนเดียว หาเงินเลี้ยงตัวเอง ก็เลยให้เช่าในราคาพิเศษ (ขอบคุณนะคะ แงงง)

แต่ถึงอย่างนั้น โฮคุก็ไม่ได้ตัดขาดกับที่บ้านซะทีเดียวนะคะ มีไปพบปะพูดคุยกันบ้าง

แต่อาจจะไม่ได้บ่อยมาก ป้องกันการทะเลาะไว้ก่อนดีกว่าค่ะ 

 

เรื่องชีวิตประจำวันเหรอคะ ? ก็ปกติทั่วไปนะคะ ตื่นเช้าไปเรียน กลับบ้าน ทำงานฟรีแลนซ์ต่อ

โฮคุมีรับจ้างงานแปลด้วยล่ะค่ะ หรือไปทำงานร้านกาแฟ ที่บอกว่าอยู่ใกล้ที่พักนี่แหละ

สนุกดีนะคะ เรียกโฮคุว่า บาริสต้าสุดเท่ก็ได้ค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ  มีทำงานตอนเช้าบ้าง เย็นบ้าง

แล้วแต่ตารางเลย คุณลุงเจ้าของร้านก็ใจดีมาก ๆ เพราะว่าให้โฮคุยืดหยุ่นตารางได้ด้วย

รอบตัวโฮคุมีแต่คนใจดีจริง ๆ ค่ะ (กราบค่ะ)

 

ที่เหลือก็ … อยู่กับทุกคนยังไงล่ะคะ !!

 

โฮคุนะคะ มีไลฟ์สัปดาห์ละหลายวัน ที่ช่อง Hoku Ch จุด นะคะ

แล้วก็มีไลฟ์เมมเบอร์ชิปสุดพิเศษ รวมไปถึง … โฮคุนอกเรื่องเหรอคะ ฮ่า ๆๆๆ ขอโทษค่ะ

(อย่าลืมไปติดตามโฮคุนะคะ)

 

กลับเข้าเรื่อง ๆ ถ้าพูดถึงเรื่องประหลาดช่วงนี้เหรอคะ ? …

เอาจริง ๆ ก็ไม่ได้เป็นปัญหาขนาดนั้น แต่คิดว่า ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ก็มีเรื่องจดหมายประหลาด

แล้วก็รู้สึกว่ามีคนคอยตามอยู่ตลอดเลยล่ะค่ะ ทีแรกโฮคุก็นึกว่าคิดไปเอง แต่หลัง ๆ มา

รู้สึกว่าเขามีแวะมาซื้อกาแฟบ้าง หรือพยายามจะหลบอยู่หลังมุมตึก หรือหลังเสาบ้าง

เขาคงคิดว่าตัวเขาเล็ก แต่โฮคุเห็นค่ะ ! แต่งตัวแบบ มันจะอะไรขนาดนั้นคุณพี่ !

ดูไม่รู้เลยว่าตามโฮคุอยู่ ไม่รู้ว่าเขาติดตามโฮคุจากการมาซื้อกาแฟหรือเปล่า

แต่เอาจริง ๆ ก็แอบรู้สึกพิลึกเหมือนกันนะคะ

 

อ๋อ เรื่องจดหมายเหรอคะ ? มันประหลาดมากเลยอะ ฮ่า ๆๆๆ

 

คือ มีอยู่วันหนึ่ง มีซองจดหมายสอดอยู่ที่ห้องพักโฮคุ เอาจริง ๆ มันสวยมากเลย

แต่ไม่ได้มีการจ่าหน้าซองถึงโฮคุหรอกนะคะ แต่มีตราครั่งเป็นนกฮูก

เลยคิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับตัวโฮคุนี่แหละ ก็เลยเปิดดูเลย ขอโทษที่เป็นคนไม่ค่อยระวังตัวนะคะ

แต่แค่จดหมายเอง ทำอะไรโฮคุไม่ได้หรอกน่าา  แล้วในนั้นก็มีแค่ตัวเลขบอกวันและเวลา

แล้วบอกว่าให้ขึ้นไปที่ดาดฟ้า

โฮคุก็เลย … ขึ้นไปตามที่เขาบอกค่ะ ฮ่า ๆๆๆ  ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

ว่าไม่กลัวอะไรเลยเหรอ สุดท้ายขึ้นไป แต่ก็ไม่ได้พบกับใครค่ะ สบายใจได้เลย

 

จะกระทั่งกำลังจะกลับลงมาที่ห้อง จู่ ๆ ก็รู้สึกสั่น ๆ เหมือนแผ่นดินไหว

โฮคุเลยหันกลับไปมองบนท้องฟ้า มีเศษสีรุ้งลอยขึ้นไปเต็มไปหมด เหมือนออโรร่าเลย

ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ขั้วโลกเหนือนะ โฮคุได้ดูออโรร่าด้วย มันสวยมาก ๆ เลย ได้ดูออโรร่าฟรีด้วย

อะไรก็ไม่รู้ แต่สวยดี เลยปล่อยไปค่ะ ฮ่า ๆๆๆ

 

สุดท้ายวันนั้นโฮคุก็ไม่ได้เจอกับใคร หลังจากวันนั้นมา เหมือนว่าชีวิตของโฮคุแปลก ๆ ไปเล็กน้อย

คือเรื่องที่รู้สึกว่ามีคนคอยสะกดรอยตาม รวมไปถึงบาร์ที่ตั้งอยู่

ระหว่างทางเดินไปคาเฟ่ที่โฮคุทำงานพิเศษอยู่ มีคนแปลก ๆ จากในร้านมองตามโฮคุอยู่ตลอดเลย ไม่รู้ว่าเขาชอบโฮคุ หรือเขาไม่พอใจอะไรหรือเปล่า ฮ่า ๆๆๆ 

 

อ๊ะ ! เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า จดหมายมีสองฉบับค่ะ อีกฉบับลงตราครั่งเป็นนกอินทรีด้วยล่ะค่ะ 

ดหมายแบบคล้าย ๆ กันนะโฮคุเปิดออกแล้ว ไม่มีข้อความอะไรเลย เลยคิดว่า

เป็นจดหมายลูกโซ่รึเปล่านะ ? แต่ว่า พอเอานิ้วลูบ ๆ แล้วก็เหมือนกับว่าจะมีหมึกล่องหนอยู่

ก็เลยคิดว่าคงเป็นแบบทดสอบอะไรรึเปล่า

 

ทุกคนคงจะงงสินะคะ ว่าทำไมโฮคุไม่แจ้งตำรวจ เพราะว่าโฮคุยังไม่ได้โดนคุกคามขนาดนั้น

คนที่ตามคงเป็นแฟนคลับ ส่วนจดหมายคงเป็นเด็กเล่นแถว ๆ นี้ล่ะมั้ง ?

แถมเรื่องแบบนี้เอาไปแจ้งตำรวจ คงโดนมองแปลก ๆ แน่เลยค่ะ

 

แบบว่า คุณตำรวจ ๆ มีจดหมายมาให้โฮคุขึ้นไปบนดาดฟ้า พอขึ้นไปบนดาดฟ้า

แล้วมีออโรร่าให้ดูด้วย สวยมากเลยค่ะ

 

คุณตำรวจคงแบบ โอ้ ๆ ดีจังเลยนะ แล้วทำไมเหรอ ? ฮ่า ๆๆๆ

 

เอ๊ะ !? จะหมดเวลาแล้วเหรอ โฮคุเกินเวลาอีกแล้วเหรอคะ

มีที่เรื่องที่ยังไม่ได้เล่าอีกเยอะเลยนะคะ ทั้งเรื่องที่ชมรม เรื่องที่เจอโซนี่

แล้วก็เรื่องความทรงจำของโซนี่ ที่โฮคุไปรวมหลักฐานมาไว้เป็นล้านนนนน

ถึงจะไม่รู้ว่าใช้ได้รึเปล่าก็เถอะ แฮะ ๆ 

 

เอาเป็นว่ายังไงไว้โฮคุจะมาเล่าให้ฟังใหม่นะคะ … 

 

Kinari Hoku Over and Out !! ไปก่อนนะค้าาาา